Ο πατέρας μου Ιωάννης, γεννήθηκε στην Κερασούντα του Ευξείνου Πόντου.

Σύντομα φύγαμε πρόσφυγες για την Ελλάδα. Εγκατασταθήκαμε στην Νέα Κρώμνη, έναν προσφυγικό συνοικισμό της Δράμας.

Στην Κατερίνη όπου μετοικήσαμε και στην εκκλησία τηςΑγίας Τριάδας όπου έψελνε ο αδελφός μου Νίκος,πρωτογνώρισα δειλά, δειλά το ψαλτήρι.

Ήμουνα γύρω στα δεκαεφτά όταν ο πατέρας μου με τοποθέτησεστο αριστερό αναλόγιο στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Σε ένα πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου, παραβρέθηκε ο Μανώλης Χατζημάρκος και έψαλε αυτός δεξιά και εγώ αριστερά. Σαν τελείωσε η Λειτουργία, εγώ έφυγα και ο ίδιος ο Χατζημάρκος έψαχνε να με βρει. Όταν τελικά με βρήκε, μου είπε: «Μπράβο παιδί μου, μονάχα λίγο διάβασμα θέλεις. Συνέχισε έτσι!»

Το επόμενο διάστημα πήγαινα στην Αγία Παρασκευή, βοηθώντας τον πατέρα μου στο αναλόγιο, ενώ παράλληλα συνέχιζα να ψέλνω στον Άγιο Γεώργιο. Ακόμη έπαιζα μουσική με κιθάρα, αλλά και ταμπούρλο – πιατίνια, στην Δημοτική μπάντα της Κατερίνης.

Ήμουν 23 χρονών όταν ο αδελφός μου με κάλεσε ως μισθωτό αριστερό ψάλτη στην Καβάλα. Τα δύο, με τρία χρόνια, που έμεινα στην Καβάλα, ασχολήθηκα και με το ραδιόφωνο.Για την ακρίβεια,κάναμε μαζί με τον αδελφό μου, ημίωρες ραδιοφωνικές εκπομπές με εκκλησιαστικούς ύμνους.

Ύστερα από ένα χρόνο το 1959, κάλεσαν τον Νίκο στην Αθήνα προκειμένου να αναλάβει μια εκκλησία, τον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού, στο Αιγάλεω.

Εγώ έψελνα στην θέση του αδελφού μου καισυνέχιζα μόνος μου τις εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό της Καβάλας. Ένα χρόνο μετά ο Νίκος μου έστειλε γράμμα στο οποίο με καλούσε να πάω και εγώ στο Αιγάλεω και να αναλάβω την θέση του αριστερού ψάλτη. Έτσι τα παράτησα όλα και κατέβηκα στην Αθήνα.

Στο Αιγάλεω λοιπόν, έγινε ο πρώτος πυρήνας της χορωδίας μας. Πηγαίναμε μαζί με τον Νίκο σε πανηγύρια, εσπερινούς, ακόμη και σε μεγάλες συναυλίες. Επίσης κάναμε και μαθήματα συντονισμού της χορωδίας, ενώ παράλληλα ασχοληθήκαμε και με ραδιοφωνικές εκπομπές.

Τον Σεπτέμβριο του 1967, κατόπιν πρόσκλησης του Αρχιεπισκόπου Ιάκωβου ο Νίκος έφυγε για την Αμερική. Έπρεπε τώρα να δω τι θα κάνω, με την εκπομπή του Σαββάτου την ώρα του Εσπερινού και την εκπομπή της Κυριακής την ώρα του Όρθρου στο ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας), καθώς και για την Κυριακάτικη εκπομπή στην ΥΕΝΕΔ. (Υπηρεσία Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων). Επίσης είχα και τα μαθήματα, τις πρόβες και τις εκδηλώσεις της χορωδίας. Δυο φορές την Εβδομάδα γίνονταν οι πρόβες πριν από κάθε επίσημη εκδήλωση. Εκείνη την περίοδο άρχισα λοιπόν να συντάσσω ένα κώδικα βυζαντινής χορωδίας, το οποίο είχε σχέση με το πότε θα κόβουν οι ισοκράτες και θα παίρνουν αναπνοές οι χορωδοί.

Από το 1967 έως το 1969 έκανα δικές μου εκπομπές στο ραδιόφωνο,με την χορωδία τα Σάββατα και με την δική μου επωνυμία! Τότε επικεφαλής του προγράμματος Σίμων Καρράς.

Η συνεργασία μου με τον Σίμωνα Καρρά διήρκησε επτά χρόνια. Η συνεργασία μας ήταν καλή και γόνιμη. Μαζί κάναμε επίσης και δυο δίσκους, στην δισκογραφική εταιρίαColumbia. Oένας δίσκος περιείχε ύμνους για την άλωση της Πόλης και ο άλλος ύμνους των Χριστουγέννων.

Εκείνη την εποχή συνέχιζα τις εκπομπές στο ραδιόφωνο.

Από το 1967 και πέρα, κάναμε με την χορωδία και τηλεοπτικές εκπομπές, περί της Βυζαντινής και Ποντιακής μουσικής, αλλά και κάλαντα από όλη την Ελλάδα.

Το πρόγραμμα διαρκούσε μισή ώρα, όμως οι υπεύθυνοι της τηλεόρασης σταδιακά το συρρίκνωσαν, αρχικά σε 25 λεπτά, έπειτα σε 20 λεπτά και μετά σε ένα τέταρτο της ώρας! Όταν διαμαρτυρήθηκα, το αίτημά μου δεν εισακούστηκε.

Όμως στο διάστημα αυτό, στην Αγία Βαρβάρα Πατησίων, όπου έψελνα με την χορωδία, διέμενε κοντά στην εκκλησία ο Στυλιανός Παττακός. Ήταν θρησκευόμενο άτομο και παράγγελνε στον παπά και με τον νεωκόρο του έφερναν κάθε Κυριακή

το « Ύψωμα» στο σπίτι του! Έτσι μια Κυριακή που τον είδα, σκέφτηκα να αναφέρω στον Παττακό, το γεγονός του ψαλιδίσματος που υπέστη η τηλεοπτική εκπομπή μου. Έγραψα σ’ ένα σημείωμα για όλα αυτά με την ΕΡΤ και εν γνώση του παπά, το έδωσα τον φάκελο στον νεωκόρο, ο οποίος θα πήγαινε και το «Ύψωμα» στον Σ. Παττακό. Μετά από τρεις μέρες χτύπησε το τηλέφωνό μου και η ΕΡΤ μου ανακοίνωσε, ότι η εκπομπή θα γίνει και πάλι ημίωρη! Όπως και τελικά έγινε!

Αυτή την επταετή περίοδο συνεργασίας με τον Καρρά, είχα μια μεγάλη δραστηριότητα με μαθήματα, ψαλτική, συναυλίες, χορωδία, δίσκοι, εκπομπές. Και έτσι κάποιες φορές για να τα προλάβω όλα, έκανα μάθημα με δυο, τρία, μέλη της χορωδίας, ακόμη και στο αυτοκίνητο μου! Πιεζόμουν αρκετά επειδή είχα να μεριμνήσω για την οικογένεια, το μαγαζί με τα υφάσματα που διατηρούσα και την δεύτερη οικογένεια μου, την χορωδία.

Σήμερα έχω γύρω στα 250 CDsκαι περισσότερα από 130 βιβλία εκμάθησης, λειτουργικά βιβλία, σπιράλ μεγάλων Θεομητορικών Εορτών και Αγίων καθώς επίσης βιβλία για πρακτικούς Ιεροψάλτες και Δημοτικής Μουσική, σε Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή σημειογραφία.

Το 1968, με 69, είχα βάλει στο μυαλό μου να φτιάξω ένα μουσικό όργανο, το οποίο να αποδίδει τα μουσικά βυζαντινά ακούσματα.

Χώρισα το Ευρωπαϊκό ημιτόνιο στα τρία, γιατί η βυζαντινή μουσική δεν έχει πάντα μεγάλα διαστήματα. Για την ακρίβεια η Β.Μ. έχει 2,4,12,20 υποδιαστήματα.

Μέχρι σήμερα αυτή η κιθάρα υπάρχει στο γραφείο μου στην Ζήνωνος. Με την καλή της κατασκευή κράτησε τόσα χρόνια. Θυμάμαι, ότι ο ένας μου γιός έπαιζε μ’ αυτήν, τα κάλαντα σε εκπομπή μου στην ΕΡΤ. Αλλά η κιθάρα δεν ήταν το μοναδικό όργανο, που είχα εμπνευστεί!

Μαζί με τον ηλεκτρονικό τεχνίτη, απόφοιτο της Σιβιτανιδείου σχολής, Απόστολο Μαυρόπουλο, ο οποίος καταγόταν από το Αίγιο και ήταν πρωτοψάλτης, κατασκευάσαμε ένα τύπο βυζαντινού αρμόνιου, που το ονόμασα «Κριπίδα».

Η «Κριπίδα» έδινε τις κλίμακες στα άσματα, που ψέλναμε στη χορωδία και ήταν ιδανική ακόμη και για μαθήματα με αρχάριους! Μάλιστα την ενέταξα και στα βιβλία μου «Θεωρία και Πράξη» και άλλα.

Ένα περιστατικό που θα σταθώ και είναι σημείο στην καριέρα μου και στην ζωή μου, ήταν η συνάντησή μου με τον Μάξιμο.

Η ιστορία αρχίζει κάπως έτσι: Ο Τριαντάφυλλος Γεωργιάδης, ήταν λόγιος και υπήρξε πρωτοψάλτης στην Μητρόπολη του Αγίου Ευγενίου στην Τραπεζούντα το 1830. Όταν έβρισκε χρόνο γυρνούσε σε χωριά και κατέγραφε Ποντιακά τραγούδια, σε Βυζαντινή παρασημαντική μουσική γραφή. Μετά από αρκετά χρόνια ο γιός του Μάξιμος (1908-1979) έγινε Δεσπότης  Λαοδικείας. Αγαπούσε πολύ τον πατέρα του.

Έτσι το 1978 ήρθε στην Ελλάδα προκειμένου να εκδώσει έναν δίσκο με ποντιακά τραγούδια, εις μνήμη του πατέρα του. Αρχικά πήγε στον Άγιο Δημήτριο στην Θεσσαλονίκη, όπου και συνάντησε τον Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο. Ο Χρύσανθος του είπε : «Εγώ Δεσπότη μου, δεν μπορώ να κάνω αυτήν την δουλειά! Δεν την ξέρω! Θα πας στην Αθήνα να βρεις τον Γεώργιο Κακουλίδη και αυτός θα τα καταφέρει».

Έτσι και έγινε. Ήρθε στην Αθήνα, σε επαφή με τον ποντιακό σύλλογο «Αργοναύτες Κομνηνοί» με έδρα την Καλλιθέα και με τους οποίους συνεργαζόμουνα εκείνη την περίοδο. Αυτοί στο σύλλογο, μου τηλεφώνησαν και συναντήθηκα με τον Μάξιμο. Εκείνος μου έδειξε το βιβλιαράκι με τα τραγούδια που κατέγραψε ο πατέρας του και μου εξήγησε, ότι ήθελε να κάνει έναν δίσκο ως μνημόσυνο του πατέρα του Τριαντάφυλλου Γεωργιάδη. Έτσι και εγώ, με τον πόντιο συνεργάτη μου, τον λυράρη Νικόλαο Μπαϊρακτάρη, που ζούσε στα Σούρμενα, αποφάσισα να τα ηχογραφήσω.

Μετά από λίγο καιρό, έντονης προετοιμασίας, με την δεκαπενταμελή μικρή χορωδία μου κάναμε την ηχογράφηση στηνColumbia.

Αυτά τα τραγούδια δίδασκα, στο σύλλογο «Αργοναύτες Κομνηνοί» για μια πενταετία.Παρέδιδα μαθήματα στην χορωδία τους. Μεταξύ των χορωδών του συλλόγου ήταν, ο Λάζος Τερζάς και ο Σάββας Καλεντερίδης ο οποίος υπήρξε καλός συνεργάτης και φίλος.

Το 1975, στο ξενοδοχείο «Χίλτον» στην Αθήνα, η διοργανώτρια τράπεζα έκανε αφιέρωμα στην Β.Μ. Συμμετείχαν τρεις χορωδίες, η οποίες ήταν οι εξής: Ο σύλλογος Ιεροψαλτών της Θεσσαλονίκης, ο Θ. Βασιλικός με την χορωδία του και η δική μου.

Επίσης το 1985, στο ξενοδοχείο «Τιτάνια», έγινε η τιμητική βράβευση της χορωδίας μου και εμένα από τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Κατά τα έτη 1985 – 1993 επισκέφθηκα τις ΗΠΑ επτά φορές, μετά από πρόσκληση του μακαριστού τ. Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Αναπολώ συχνά τις αξέχαστες στιγμές που έζησα με τα μέλη του συλλόγου ιεροψαλτών της Αρχιεπισκοπής, σε διάφορες συναυλίες και εκδηλώσεις με έδρα την Αστόρια.

Τότε, με προτροπή του Αρχιεπισκόπου εκδόθηκε ένα από τα βιβλία μου, με επιλεγμένα δημοτικά τραγούδια σε μουσική σημειογραφία Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή, με γραφή Ελληνική και Λατινική, προκειμένου τα κείμενα να είναι κατανοητά σε όλους. Τα τραγούδια αυτά ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε 4 CD.

Το 1986, άρχισα να πειραματίζομαι ξανά. Έδειξα στην χορωδία πως θα ψάλει ο πρωτοψάλτης, πως θα ψάλει ο βοηθός του πρωτοψάλτη, πως θα ψάλουν οι ισοκράτες και πως όλοι, θα παίρνουν αναπνοή και θα κόβουν στην αρχή και στο τέλος. Πρώτα από όλα έφτιαξα συγκεκριμένα ισοκρατήματα για τους ισοκράτες με τους επτά φθόγγους (Πα,Βου,Γα,Δη,Κε,Ζω,Νη). Έπειτα σημείωσα σταυρούς, κόμματα και μαρτυρίες. Οι σταυροί είναι τα σημεία στα οποία, θα κόβει όλη η χορωδία. Τα κόμματα αφορούν τους ψάλτες οι οποίοι παίρνουν αναπνοή, ενώ η ισοκράτες συνεχίζουν το ίσο. Και τέλος το σύμβολο ΜΑ (μαζί) – δική μου επινόηση – ψάλλουν όλοι μαζί (ψάλτες και ισοκράτες) δηλαδή χωρίς ισοκράτημα.

Το 1999, ήμαστε καλεσμένοι σαν χορωδία στα «Δημήτρια», στο δήμο Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη. Ένα χρόνο αργότερα το 2000 με την μεικτή χορωδία μου, παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πήγαμε στην Παναγία Σουμελά και τραγουδήσαμε άσματα του Τριαντάφυλλου Γεωργιάδη.

Στην Θεσσαλονίκη ξαναπήγα όταν κλήθηκα για να μιλήσω, για την σχέση της Βυζαντινής με την Ποντιακή μουσική. Ήταν στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο, με αφορμή του 3^ου Παγκοσμίου συνεδρίου Ποντιακής μουσικής. Μάλιστα ο πρόεδρος της βραδιάς, ήταν ο Παναγιώτης Τανιμανίδης, ο οποίος υπήρξε καθηγητής μου στην Κατερίνη.

Τα έτη 2003 και 2004 τραγουδήσαμε με την χορωδία στο Ηρώδειο. Προσκεκλημένοι ήταν, ο Λάμπρος Λιάβας και ο Λευτέρης Δανδράκης, οι οποίοι και μας βράβευσαν.

Τον Αύγουστο του 2016 στο θέατρο Δώρα Στράτου, ξανασυνάντησα τον λυράρη Υφαντίδη και μαζί με την χορωδία μου είπαμε διάφορα τραγούδια.

Ο Γεώργιος Κακουλίδης, εργάστηκε ακούραστα συνεχίζοντας να δημιουργεί με ζήλο, ως το τέλος της εγκόσμια ζωής του, στις 4/9/2020 στην Αθήνα. Το μουσικό και συγγραφικό έργο του και το ήθος που είχε στην ζωή, είναι φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για κάθε φιλόμουσο ή μη, απανταχού της γης.

Σ’ αυτήν την κατηγορία θα βρείτε όλα μας τα βιβλία να είναι γραμμένα όσο πιο αναλυτικά και ολοκληρωμένα γίνεται σε παραδοσιακή γραμμή, αλλά και με σύγχρονο τρόπο, ώστε να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του κάθε Ιεροψάλτη στο αναλόγιο.

Γι’ αυτό και έχουν γραφτεί, σχεδόν όλα τα βιβλία μας, με έντονα και μεγάλα μουσικά σύμβολα και γράμματα, τα οποία έχουν διαμορφωθεί με ψηφιακή επεξεργασία σύμφωνα με την πρωτότυπη  ιδιόχειρη γραφή του συγγραφέα, καθηγητή και χοράρχη Γεωργίου Κακουλίδη.

Ο κ. Γ.Κ. ξεκίνησε την συγγραφή των βιβλίων του από το έτος 1984. Το πρώτο βιβλίο ήταν η «Βυζαντινή Θεία Λειτουργία» το οποίο είχε 452 σελίδες. Σήμερα το ίδιο βιβλίο, στην τελευταία του επανέκδοση βρίσκεται στις 589 σελίδες.

Το ίδιο έχουν συμπληρωθεί και βελτιωθεί και τα υπόλοιπα βιβλία μας, για περισσότερη διευκόλυνση του κάθε Ιεροψάλτη, ακόμη και του πιο άπειρου.

Από 1986, ο Γ.Κ. έδειξε στην χορωδία πως θα ψάλει ο πρωτοψάλτης, και ο βοηθός του πρωτοψάλτη, πως θα ψάλουν οι ισοκράτες και πως όλοι, θα παίρνουν αναπνοή και θα κόβουν στην αρχή και στο τέλος. Έφτιαξε συγκεκριμένα ισοκρατήματα για τους ισοκράτες με τους επτά φθόγγους (Πα,Βου,Γα,Δη,Κε,Ζω,Νη). Έπειτα σημείωσε σταυρούς, κόμματα και μαρτυρίες. Οι σταυροί είναι τα σημεία στα οποία, θα κόβει όλη η χορωδία. Τα κόμματα αφορούν τους ψάλτες οι οποίοι παίρνουν αναπνοή, ενώ η ισοκράτες συνεχίζουν το ίσο. Και τέλος το σύμβολο ΜΑ (μαζί) – δική του επινόηση – ψάλλουν όλοι μαζί (ψάλτες και ισοκράτες) χωρίς ισοκράτημα.

Σήμερα έχουμε περισσότερα από 130 βιβλία, λειτουργικά, βιβλία εκμάθησης, σπιράλ μεγάλων Θεομητορικών Εορτών και Αγίων καθώς επίσης βιβλία για πρακτικούς Ιεροψάλτες και Δημοτικής Μουσική, σε Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή σημειογραφία.

Σ’ αυτήν την κατηγορία θα βρείτε όλα μας τα cds, τώρα και σε μορφή mp3. Τα περισσότερα cds είναι χορωδιακά με ισοκράτημα, αλλά υπάρχουν και 39 cds, τα οποία είναι σε μονοδιακή απόδοση και αφορούν κυρίως, την Βυζαντινή μουσική εκμάθηση.

Επίσης όλα σχεδόν τα cds μας, συνοδεύουν τα μουσικά και πρακτικά βιβλία και τις ακολουθίες μας και είναι δομημένα επάνω στην αντίληψη: «βλέπεις το βιβλίο και ακούς το cd».

Επιπλέον υπάρχουν και cds που ανήκουν στην βυζαντινή μουσική ανθολογία. Πρόκειται για επιλογές ύμνων, μια συλλογή από ότι καλύτερο έχει καταγραφεί στην μουσική μας παράδοση και αποδίδεται ψαλτικά, από τον Πρωτοψάλτη Γεωργίο Ι. Κακουλίδη και την πολυμελή χορωδία του.

Τέλος να σημειώσουμε ,ότι Γεώργιος Κακουλίδης συνεργάστηκε με γνωστούς πρωτοψάλτες, που οι περισσότεροι ήταν μαθητές του αλλά και μέλη της χορωδίας του. Τιμής ένεκεν αυτοί οι 23 Ιεροψάλτες απέδωσαν πολλά από τα τελευταία cds, που εξέδωσε ο Γ.Κ. όσο ήταν εν ζωή.

Με τα φίλτρα που έχουμε μπορείτε να περιηγηθείτε εύκολα και να ακούσετε (online) δείγματα από όλα τα cds μας.

Μπορείτε να τα προμηθευθείτε σε μορφή mp3 – μεταφορτώσιμη (download) ή και με αποστολή μέσα σε ένα usb stick.

Τα ηχητικά πακέτα mp3 αποτελούν μια προσπάθεια συγκέντρωσης του ηχητικού υλικού των cds, τα οποία συνοδεύουν το κάθε βιβλίο, που έχουμε εκδώσει.  (μουσικό ή πρακτικό)

Είναι μια σύγχρονη, πρακτική και οικονομική λύση, που συνοδεύει όλα τα βιβλία μας. Μια πρόταση, που εισήγαγε ο Δάσκαλος Γεώργιος Κακουλίδης, “βλέπω το βιβλίο και ακούω το ηχητικό”, για την διευκόλυνση, την προετοιμασία και την καλύτερη εκμάθηση των Ιεροψαλτών.

Στην ενότητα αυτή όπως και στα cds μας, προσφέρετε η δυνατότητα να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας, δείγματα από όλα τα πακέτα μας.

Μπορείτε να τα προμηθευθείτε, σε μορφή μεταφορτώσιμη (download) ή με αποστολή ενός usb stick.